گزارش جلسه‌ی تفسیر قرآن به تاریخ 16/1/96

به نام آفریننده‌ی زیبایی‌ها

درود دوستان عزیز. اولین جلسه‌ی سال جدید در اولین چهارشنبه‌ی بعد از تعطیلات نوروز در حسینیه‌ی صفارشرق برگزار شد. آخرین جلسه‌ی قبل از عید تصمیم گرفتیم جلسه را به چهارشنبه‌شب‌ها منتقل کنیم تا با دیگر برنامه‌هایی که در حسینیه‌ی صفارشرق برگزار می‌شود تداخل زمانی نداشته باشیم.

بعد از چند هفته تعطیلی دور هم جمع شدیم و دوستان حاضر در جلسه ابتدا مقدمه‌ای از آیه‌ی 183 و 184 سوره‌ی بقره که سال گذشته خوانده شد گفتند و بعد از آن به سراغ آیه‌ی 186 این سوره رفتیم. آیه‌ی 186 نیز در ادامه‌ی آیات قبل به بحث ماه رمضان و روزه اختصاص داشت. مانند همیشه دوستان یک به یک تفاسیری که خوانده بودند را در جلسه مطرح کردند از جمله تفسیر التسنیم، تفسیر نمونه، تفسیر المیزان و تفسیر آیت‌الله طالقانی در جلسه خوانده شد.

از مهم‌ترین مطالب این جلسه می‌شود به موارد زیر اشاره کرد: روزه در خدمت انسان، رابطه‌ی روزه و تقوا، اثرات تربیتی و اجتماعی روزه، روزه در روزهای خاص، ریشه مفهوم سفر، حرمت یا عدم حرمت روزه برای مسافران و بیماران، اجبار و اکراه در امر واجب و در مقابل آن رغبت در واجب، قرآن و چگونگی نزول آن در نظریه‌های مختلف، قرآن و ماه مبارک رمضان، نزول دفعی و نزول تدریجی، بطون قرآن، مفهوم شب قدر در قرآن، نظر سید نورالدین عراقی راجع به نزول قرآن، تفسیر قرآن و العقل، اهمیت ماه رمضان، خطبه‌ی پیامبر در استقبال ماه مبارک رمضان، تکرار حکم روزه برای بیماران و مسافران و ناتوانان، راحتی و آسایش انسان در فلسفه‌ی روزه، تفاوت‌های فرمان الهی با فرمان‌های بشری، تفاوت مساله‌ی شکرگذاری و مساله‌ی بزرگداشت، تفاوت انزال و تنزیل، نظر علامه طباطبایی در مورد نزول قرآن.

 

جلسه در ساعت 21:12 آغاز شد.

 

ابتدا متن آیات و سپس ترجمه‌ی آن را با هم خواهیم. برای معنی فارسی آیات از سایت پارس قرآن http://www.parsquran.com استفاده کردم. این سایت از سه ترجمه فولادوند، مکارم شیرازی و بهاالدین خرمشاهی استفاده کرده است که برای مقایسه هر سه ترجمه را در کنار هم خواهم آورد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ‏

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ وَمَنْ کَانَ مَرِیضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ وَلِتُکْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٨٥﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿۱۸۵﴾

‏‏فولادوند: ماه رمضان [همان ماه] است كه در آن قرآن فرو فرستاده شده است [كتابى ] كه مردم را راهبر و [متضمن] دلايل آشكار هدايت و [ميزان] تشخيص حق از باطل است پس هر كس از شما اين ماه را درك كند بايد آن را روزه بدارد و كسى كه بيمار يا در سفر است [بايد به شماره آن] تعدادى از روزهاى ديگر [را روزه بدارد] خدا براى شما آسانى مى‏خواهد و براى شما دشوارى نمى‏خواهد تا شماره [مقرر] را تكميل كنيد و خدا را به پاس آنكه رهنمونيتان كرده است به بزرگى بستاييد و باشد كه شكرگزارى كنيد

مکارم: (آن چند روز معدود) ماه رمضان است كه قرآن براي راهنمائي مردم و نشانه‏هاي هدايت و فرق ميان حق و باطل در آن نازل شده، پس آنكس كه در ماه رمضان در حضر باشد روزه بدارد، و آنكس كه بيمار يا در سفر باشد روزهاي ديگري را بجاي آن روزه بگيرد، خداوند راحتي شما را مي‏خواهد نه زحمت، هدف اين است كه اين روزها را تكميل كنيد، و خدا را بر اينكه شما را هدايت كرده بزرگ بشمريد و شايد شكرگذاري كنيد.

خرمشاهی: [ايام روزه‏] ماه رمضان است كه قرآن در آن نازل شده است كه راهنماى مردم است و آيات روشنگرى شامل رهنمودها و جداكننده حق از باطل در بردارد، پس هركس از شما كه در آغاز ماه حاضر [مقيم‏] بود بر اوست كه روزه بگيرد و هركس بيمار يا در سفر بود، بايد تعدادى از روزهاى ديگر [روزه بدارد]، خداوند براى شما آسانى مى‏خواهد و دشوارى نمى‏خواهد، تا سرانجام شمار [روزهاى روزه‏] را كامل كنيد و خداوند را براى آنكه رهنمونيتان كرده است تكبير بگوييد و باشد كه سپاسگزار باشيد

﴿سوره‌ی بقره؛ آیه‌ی 185﴾

برچسب‌ها: تفسیر قرآن, جلسه تفسیر قرآن به تاریخ 13960116 یک کلام به صد کلام؛ یادداشت‌های استاد محمد قهرمان؛ قسمت بیست و دوم؛ بهمن صباغ زاده...